آرزوی عاقبت به خیری ...

ای خدای شهدا،

 ای خدای حسین، 

ای خدای فاطمة زهرا(س)، 

بندگی خود را عطا بفرما 

و در راه خودت شهیدم کن،

ای خدا یا رب العالمین. 

بخشی از وصیتنامه شهید حاج احمد کاظمی

حرف دل {وصت نامه شهید نورعلی شوشتری}

دیروز ازهرچه بود گذشتیم

 امروزازهر چه بودیم گذشتیم

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز

 دیروزدنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود

 جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بومی دهد

 آنجا بر درب اتاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست

 الان می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید

 الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم

 بصیرمان کن تا ازمسیر برنگردیم

آزادمان کن تا اسیرنگردیم

جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد ...{وصیتنامه شهید شوشتری}

دیروز ازهرچه بود گذشتیم

 امروزازهر چه بودیم گذشتیم

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز

 دیروزدنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود

 جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد

 آنجا بر درب اتاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست

 الان می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید

 الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم

 بصیرمان کن تا ازمسیر برنگردیم

آزادمان کن تا اسیرنگردیم

قسمتی از وصیت نامه سردار شهید نورعلی شوشتری

نجاتم بده از دوری شهدا {وصیت نامه شهید حاج احمد کاظمی}

گرچه بدم ولی خدا تو رحم کن و کمک کن. بدی مرا می بینی، دوست دارم بنده باشم، بندگی ام را ببین. ای خدای بزرگ، رب من، اگر بدم و اگر خطا می کنم، از روی سرکشی نیست. بلکه از روی نادانی می باشد. خداوندا من بسیار در سختی هستم، چون هر چه فکر می کنم، می بینم چه چیز خوب و چه رحمت بزرگی از دست دادم. ولی خدای کریم، باز امید به لطف و بزرگی تو دارم. خداوندا تو توانایی. ای حضرت حق، خودت دستم را بگیر، نجاتم بده از دوری شهدا، کار خوب نکردن، بندة خوب نبود،... دیگر... 

  
حضرت حق، امید تو اگر نبود پس چه؟ آیا من هم در آن صف بودم. ولی چه روزهای خوشی بود وقتی به عکس نگاه می کنم. از درد سختی که تمام وجودم را می گیرد دیگر تحمل دیدن را ندارم. دوران لطف بی منتهای حضرت حق، وای من بودم نفهمیدم، وای من هستم که باید سختی دوران را طی کنم. الله اکبر خداوندا خودت کمک کن خداوندا تو را به خون شهدای عزیز و همة بندگان خوبت قسم می دهم، شهادت را در همین دوران نصیب بفرمایید و توفیق ام بده هر چه زودتر به دوستان شهیدم برسم، انشاء الله تعالی.
 منزل ظهر جمعه 6/4/82

خدایا چه کنم؟

در یکی از وصیت‌نامه‌هایی که از او مانده است می‌خوانیم: «خدایا چه کنم؟ درد شرک وجودم را می‌آزارد. چه خوب مشخص است. حالا دیگر چه کسی ادعای پیشتاز بودن دارد؟ واقعاً جبهه برای انسان محک محکمی است. در این شرایط سخت، انسان چه عهدها که با خود نمی‌بندد و چه قول‌ها که به خود نمی‌دهد. حالا انسان می‌فهمد که اساس تمام امور، باور است و این شک است که انسان را با درد و رنج هزار تکه می‌کند.»

دریافت

«وای از پیچیدگی نفس انسان! وای از پیچیدگی نفس انسان! شیطان را از در می‌رانی، از پنجره باز می‌آید و چه وسوسه‌ها که در انسان نمی‌کند. می‌گوید: برو با تقوای بیش‌تر خود را بساز، ایمانت را قوی کن و باز گرد. با سلاح تزکیه و تقوا می‌آید که تو را از جنگیدن باز دارد. اما مگر همین تزکیه و تقوا نیست که تو را به جنگیدن امر می‌کند؟ پس لبیک بگو و حرکت کن. بجنگ. اگر بروی، دیگر امکان اینکه از بار نخست قوی‌تر بازگردی وجود ندارد.»