▪️بزرگ ترین کارخانه تولید ناامیدی در جامعه
▪️گزارش مرکز تحقیقات ریاست جمهوری نشان می دهد سینمای ایران تبدیل به بزرگ ترین منبع تولید یاس و ناامیدی در جامعه شده است.
▪️ این گزارش را نه سپاه تهیه کرده است، نه قوه قضاییه و نه سایر نهادهایی که متهم به دشمنی با سینما بوده اند.!
▪️گزارش را دولت منتخب بیشتر سینماگران تهیه کرده است. آیا این گزارش می تواند حداقل باب گفت و گو درباره این مساله را بیرون از فضای سیاست زده بگشاید.
💬 سینا کلهر
⚠️ 4 روز بعد از حکم دادگاه لاهه بر ممنوعیت ملی شدن صنعت نفت ایران، ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا از ایران می‌خواهد که حکم دادگاه لاهه را بی‌چون و چرا بپذیرد. ایران اما این رأی را نپذیرفت و آن را غیرمنطقی و خلاف منافع ملی برشمرد. در عوض، آمریکا که جدیت ایران در ملی شدن نفت را دید، دست به تحریم اقتصادی ایران زد. مقامات کاخ سفید شرکت‌های غربی را ملزم کردند که نفت ایران را به هیچ‌وجه نخرند. در نتیجه، استخراج نفت ایران به‌طور کامل قطع شد. هم‌زمان دولت انگلیس نیز دارایی‌های ایران را مسدود کرد. سرانجام نیز آمریکایی‌ها با طراحی کودتا علیه دکتر مصدق، دولت او را به زمین زدند و ملی شدن صنعت نفت نیز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت.
⚠️ در اولین روز سال ۹۲ بود که رهبر انقلاب به رسم همیشگی، در حرم رضوی حضور یافتند و مسائل کلان و مهم کشور را با مردم مطرح کردند. از جمله‌ی آنها، موضوع مذاکره با مقامات آمریکایی بود: «مسئولین بلندپایه و میانی آمریکا بارها و بارها می‌گویند بیائید در کنار گفت‌وگوهای ۱+۵ که درباره‌ی مسائل هسته‌ای بحث می‌کنند، آمریکا و جمهوری اسلامی دو به دو، درباره‌ی مسئله‌ی هسته‌ای ایران بحث کنند. من به این گفت‌وگوها خوشبین نیستم.» حالا که چند ماه از امضای سند برجام می‌گذرد، مقامات آمریکایی در بیان و عمل چنان می‌کنند که نتیجه‌اش این باشد که «اثر رفع تحریم‌ها مطلقاً به‌وجود نیاید.»
⚠️ رفتار آمریکایی‌ها در طول شصت سال گذشته، هیچ‌گونه تغییری نکرده است. آنها همان‌گونه که از ملی شدن صنعت نفت ایران ممانعت کردند، اگر می‌توانستند از دستیابی ایران به فناوری هسته‌ای نیز جلوگیری می‌کردند. گذشته چراغ راه آینده است و سیاستمدار هوشیار کسی است که از دل تجربه‌ها‌ی گذشته، "مسیر درست" را برای آینده پی‌ریزی کند. «من مکرّر در دوران همین مذاکرات هسته‌ای گفتم به آمریکایی‌ها نمی‌شود اعتماد کرد. حالا هم ملاحظه می‌کنید و می‌بینید؛ حرف‌هایی که می‌زنند، اظهاراتی که می‌کنند و عملکردی که نشان می‌دهند، کاملاً امضای آن حرفی است که بنده آن‌وقت میزدم.»
