شعری از امام خمینی در مدح #حضرت_زهرا و #حضرت_معصومه(س)

ای ازلیت به تربت تو مُخَمّر

وی ابدیّت به طلعت تو مقرّر

این است آن نور کز تجلّی قدرت

داد به دوشیزگان هستی زیور

آن یک انجیل را نماید از حفظ

و ین یک تورات را بخواند از بر

فاش بگفتم که این رسول خدایست

معجزه‌اش می‌بوَد همانا دختر

دختر جز #فاطمه نیابد چون این

صُلب پدر را و هم مَشیمه مادر

دختر چون این دو از مَشیمۀ قدرت

نامد و ناید دگر هماره مقدّر

آن یک امواج علم را شده مبدأ

وین یک افواج حلم را شده مصدر

آن یک بر فرق انبیا شده تارک

وین یک اندر سرْ اولیا را مِغفر

لَمْ یَلِدم بسته لب وگرنه بگفتم

دختِ خدایند این دو نور مُطهّر

آن یک خاک مدینه کرده مزیّن

صفحه #قم را نموده این یک انور

خاک قم این کرده از شرافت جنّت

آب مدینه نموده آن یک #کوثر

گر که شنیدندی این قصیده «هندی»

 شاعر شیراز و آن ادیب سخنور

آن یک طوطی صفت همی نسرودی

ای به جلالت ز آفرینش برتر

وین یک قمری نمط هماره نگفتی

«ای که جهان از رخ تو گشته منوّر»

#دیوان_اشعار_امام